صدای سخن عشق
آفرین بر غم رفتی و گفتی که تنها می شوی گفتمت هر لحظه یادت با من است دیو خاک در اینجا کویرست وتنهایی ام به همراهت از آنکه می پایی ام سرابست ولبهایم از تشنگی نمی خندد از آب رویاییم گریزانم از دیو شبهای خاک که قه قه کنان گوید اینجایی ام تو را خواستم تا بمیرانی ام ولی هر دم از خاک می زایی ام دل از عشق معشوق ماتم گرفت نمی خوابد امشب ز لا لایی ام بیا با خود این خسته را هم ببر که هر جا تو هستی من آنجایی ام
تو رفتی تو رفتی و دو چشمانم به در ماند سکوت سرد سایه تا سحر ماند سکوتی تلخ واندوه بار وسنگین لبانم تا سحر بی همسفر ماند ز شادی های سبز با تو بو بودن برایم شاخه ای بی برگ وبر ماند تو رفتی وندانستی که بی تو خیالت تا ابد در قلب و سر ماند کاش کاش می دانستی که درون قلبم خانه ای داری تو...........که همیشه ان را با شفق می شویم.............و به ان می گویم که تویی مونس شبهای دلم....................کاش می دانستی باغ دلم بی تو تنها شده است.........و گل غم به دلم وا شده است..........کاش می دانستی که درون قلبم با طپش های عشق هم صدا هستی تو.............. برای تو می نویسم برای تو می نویسم که در تن خسته و رنجورم نیروی عشقت حس نشاط و زندگی و خوشبختی آفرید. برای تو می نویسم که تنها با قلبت آشنایم. من از این روزها و شبهایی که بی هیچ شوقی می گذرد خسته ام. من از تکرار و تکراری شدن گریزانم. من از عشق بی تابم. من از دوری بیزارم. دوست دارم با تو پرواز کنم و از آسمان فراتر روم. تو هستی که نور امید در دلم می تابد. ای کاش حضورت تنها در خیالم نباشد ، ای کاش همیشه با من باشی .قلب من دوستت دارم.. یاد قلبت باشد مهربانم ، ای خوب ! یاد قلبت باشد یک نفر است که اینجا بین آدمهایی ، که همه سرد و غریبند با تو تک و تنها به تو می اندیشد و کمی ، دلش از دوری تو دلگیر است ... مهربانم ، ای خوب ! یاد قلبت باشد ، یک نفر هست که چشمش ؛ به رهت دوخته بر در مانده و شب و روز دعایش این است ، زیر این سقف بلند ، هر کجا هستی ، به سلامت باشی و دلت همواره ، محو شادی و تبسم باشد ... مهربانم ، ای خوب ! یاد قلبت باشد ؛ یک نفر هست که دنیایش را ، همه هستی و رویایش را ، به شکوفایی احساس تو پیوند زده است و دلش می خواهد ، لحظه ها را با تو ، به خدا بسپارد ... مهربانم ، ای خوب ! یک نفر هست که با تو تک و تنها ، با تو پر اندیشه و شعر است و شعور ! پر احساس و خیال است و سرور ! مهربانم ! این بار ، یاد قلبت باشد ؛ یک نفر هست که با تو ، به خداوند جهان نزدیک است و به یادت ، هر صبح ، گونه سبز اقاقی ها را از ته قلب و دلش می بوسد و دعا می کند این بار که تو با دلی سبز و پر از آرامش ، راهی خانه خورشید شوی و پر از عاطفه و عشق و امید به شب معجزه و آبی فردا برسی ... یاد من خواهی ماند گر تو خواهی سراغی بگیری از من یا که یاور بشوی بر دل بیچاره من یا تو آسوده کنی این دل پر تشویشم یا که سامان بدهی این دل آواره من دل من منتظر شاخه گلیست وبه همراهش باز تکه ای شاخه نبات که شکر جام وجودش بود از مهر ووفا و گلابی خوشبو ز عصاره وجود گل سرخ ودگر بار کمی نیکی کن تا که احساس کنم یاد من خواهی ماند همسایه عشق نگاه ساده ات سرمایه عشق صدای مهربانت مایه عشق از آن روزی که در دل رخنه کردی دلم را کرده ای همسایه عشق تقدیم... گله ای نیست گفته بودی که مرا دوست نداری گله ای نیست بگذار بسوزد دل من مسئله ای نیست رنگ غم آری دوباره زندگیم رنگ غم گرفت راهی نمانده است برایم دلم گرفت جان مراکسی که پر از عطر ماه بود امشب بدون چون وچرا دم به دم گرفت زیرا که واژه واژه مرا دست سرنوشت از دفتر نگاه قشنگت قلم گرفت تندیس اشتیاق که در من هبوط کرد در سوگ راز مرگ تو شکل عدم گرفت احساس می کنم دلم از جنس ابر هاست چون روزگار عشق مرا دست کم گرفت ارزو به جان جوشم که جویای تو باشم خسی بر موج دریای تو باشم تمام آرزو های منی کاش! یکی از آرزوهای تو باشم تقدیم ... ماه من غصه چرا؟ ماه من ، غصه چرا ؟! آسمان را بنگر ، که هنوز، بعد صدها شب و روز مثل آن روز نخست گرم وآبی و پر از مهر ، به ما می خندد ! یا زمینی را که، دلش ازسردی شب های خزان نه شکست و نه گرفت ! بلکه از عاطفه لبریز شد و نفسی از سر امید کشید ودر آغاز بهار ، دشتی از یاس سپید زیر پاهامان ریخت ، تا بگوید که هنوز، پر امنیت احساس خداست ! ماه من غصه چرا !؟! تو مرا داری و من هر شب و روز ، آرزویم ، همه خوشبختی توست ! ماه من ! دل به غم دادن و از یاس سخن ها گفتن کارآن هایی نیست ، که خدا را دارند ... ماه من ! غم و اندوه ، اگر هم روزی، مثل باران بارید یا دل شیشه ای ات ، از لب پنجره عشق ، زمین خورد و شکست، با نگاهت به خدا ، چتر شادی وا کن وبگو با دل خود ،که خدا هست ، خدا هست ! او همانی است که در تار ترین لحظه شب، راه نورانی امید نشانم می داد ... او همانی است که هر لحظه دلش می خواهد ، همه زندگی ام ، غرق شادی باشد .... ماه من ! غصه اگر هست ! بگو تا باشد ! معنی خوشبختی ، بودن اندوه است ...! این همه غصه و غم ، این همه شادی و شور چه بخواهی و چه نه ! میوه یک باغند همه را با هم و با عشق بچین ... ولی از یاد مبر، پشت هرکوه بلند ، سبزه زاری است پر از یاد خدا و در آن باز کسی می خواند ، که خدا هست ، خدا هست و چرا غصه ؟چرا !؟!
گفتی از خاطر ببر،یادم مکن
گفتمت آیین من دل بستن است
گفتی از دل بربکن سودای من
گفتمت دل بی تو با من دشمن است
شادمان گفتی خداحافظ تو را
گفتمت این لحظه جان کندن است
رفتی اما بی تو تنها نیستم
آفرین بر غم که هر دم با من است
بین من و عشق تو ولی فاصله ای نیست
گفتم که کمی صبر کن و گوش به من کن
گفتی که نه باید بروم حوصله ای نیست
گفتی که کمی فکر خودم باشم و آن وقت
جز عشق تو در خاطر من مشغله ای نیست
رفتی تو خدا پشت و پناهت به سلامت
بگذار بسوزد دل من مسئله ای نیست
| |
در کوچه های شهر ترنم آواز باران است و صدای بی امان ناودانها انگار درختانی را صدا میزنند که برگی بر شاخه هایشان نیست و اینک چشمان من به کوچه های خیس دوخته شده است و انگار در من آغازی می روید با ترکیبی از صدا ونورو رنگ
